توکن (Token)
مفهوم:
والد:
بعد:
فرزند:
لید
در فضای به سرعت در حال تغییر رمزارز‌ها، هر روز پدیده¬ها و اصطلاحات جدیدی مطرح می¬شود و جنبه کاربردی به خود می¬گیرد. از جمله این اصطلاحات توکن است که اغلب در کنار اصطلاحات دیگری نظیر کریپتو¬کارنسی یا رمز ارز به کار می رود. همه توکنها و کوین‌ها به عنوان رمزارز تلقی می‌شوند، برخلاف این واقعیت که بسیاری از آن‌ها به عنوان پول جریان ندارند و اساساً قرار نبوده است که پول تلقی شوند. توکنها دارایی‌های دیجیتالی هستند که می‌توان از آن‌ها برای پرداخت‌های مالی در شبکه ارز دیجیتال استفاده نمود و کارکردهایی مثل کوین‌ها دارند با این تفاوت اصلی که توکنها به کاربران حق مشارکت در شبکه را می‌دهند. همچنین، توکنها می‌توانند مثل دارایی دیجیتال و سهام شرکت عمل کنند و با راه‌اندازی پروژه‌های جدید ساختاری و بسیاری دیگر در شبکه پول‌های دیجیتال، وجوه ناشناخته توکنها آشکار می‌شود.
تعریف به حد
توکنها رمزارز‌هایی مبتنی بر سیستم دفتر کل توزیع¬شده و نشان‌دهنده دارایی، حق استفاده یا واحد ارزش صادر شده توسط یک سازمان هستند و نوعاً از طریق عرضه اولیه کوین ( ICOs)، عرضه اولیه توکن ( ITOs)، یا فروش به شکل خصوصی منتشر می‌شوند. گاهی اوقات توکنها در سیستم‌های پول‌های دیجیتال مبتنی بر دفتر کل توزیع-شده اجرا نمی‌شوند بلکه از بلاک‌چین‌های رمزارز‌های دیگر، مثلا اِتریوم استفاده می‌کنند. توکنها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند.
وجوه افتراق یا شقوق مختلف
اغلب در مباحث گسترده مربوط به ارزهای دیجیتال و رمز ¬پول¬ها، خلط مبحثی در تعریف کوین و توکن به وجود می آید و گاهی این دو معادل هم در نظر گرفته می¬شوند. این در حالی است که تفاوت اساسی بین کوین¬ها و توکن¬ها وجود دارد. کوین، پولی دیجیتال است که با استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری ایجاد شده و درواقع یک معادل دیجیتالی پول است که بیت کوین مشهورترین نمونه آن است. کوین‌ها دارای ویژگی‌های مشابهی با پول بوده و می¬توان از آن برای پرداخت هزینه کالا¬ها و خدمات در سراسر اینترنت و بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کرد. این در حالی است که توکن دارایی دیجیتالی است که می‌تواند به عنوان یک روش پرداخت در تنها یک پروژه خاص، عملکردهایی مشابه با کوین‌ها را انجام دهد. توکنها معمولاً بر روی پلتفرم یک بلاک چین دیگر ایجاد می‌شوند. توکنها ممکن است بیانگر سهم یک شرکت باشند، برای کاربرد در یک اپلیکیشن یا پروژه‌ای خاص استفاده شوند و یا به عنوان دارایی‌های دیجیتال عمل کنند. ایجاد یک توکن آسان‌تر از ایجاد یک کوین است، چراکه نیازی به ایجاد کد جدید و یا تغییر کد موجود ندارد و شما فقط باید از یک الگوی استاندارد از پلتفرم‌هایی مانند اتریوم [۱]استفاده کنید که مبتنی بر بلاک چین است.
فهرست مطالب
محتویات
تعریف[ویرایش | ویرایش مبدأ]
توکنها رمزارز‌هایی مبتنی بر سیستم دفتر کل توزیع¬شده و نشان‌دهنده دارایی، حق استفاده یا واحد ارزش صادر شده توسط سازمان هستند و نوعاً از طریق عرضه اولیه کوین (ICOs[۲])، عرضه اولیه توکن (ITOs[۳])، یا فروش به شکل خصوصی منتشر می‌شوند. گاهی اوقات توکنها در سیستم‌های پول‌های دیجیتال مبتنی بر دفتر کل توزیع¬شده اجرا نمی‌شوند بلکه از بلاک‌چین‌های رمزارز‌های دیگر، مثلا اِتریوم استفاده می‌کنند.
توکنهای دیجیتال (یا فقط «توکنها») به عنوان واحدهای پولی قابل انتقال در یک شبکه توزیع¬شده که با استفاده از فن‌آوری بلاکچین مالکیت واحدهای پولی را رهگیری می‌کند تعریف شده‌اند. فضای نظارت و تنظیم مقررات توکنهای دیجیتال بسیار شلوغ شده است. تعداد زیادی از وضع‌کنندگان مقررات، نظرات کارشناسی و تحلیل‌های خود را درباره این بازار رو به رشد به طور مداوم بازبینی می کنند.
تفاوت بین کوین و توکنها چیست؟[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در فضای به سرعت در حال تغییر رمزارز‌ها، ظهور اصطلاحات جدید می‌تواند به سوء‌برداشت و سوء‌استفاده از آن‌ها منجر می‌شود. همه توکنها و کوین‌ها به عنوان رمزارز تلقی می‌شوند، برخلاف این واقعیت که بسیاری از آن‌ها به عنوان پول جریان ندارند و اساساً قرار نبوده است که پول تلقی شوند. طبق تعریف، پول یک واسطه تبادل، واحد حساب، یا یک مقدار ارزشمند است. بیت‌کوین همه این ویژگی‌ها را دارد، بنابراین اصطلاح «رمزارز» را می‌توان برای بیت‌کوین به کار برد. اما همه کوین‌ها و توکنها، که پس از موفقیت بیت‌کوین تولید انبوه آن‌ها آغاز شد «رمز پول» نامیده شدند، در حالی که بسیاری از آن‌ها لزوماً ویژگی‌های لازم رمز پول‌ها را ندارند. بنابراین کوین‌ها و توکنها (دو نوع متفاوت واحدهای پولی هستند که با استفاده از روش‌های رمزنگاری تولید می‌شوند)، رمزارز نامیده شده‌اند. این وضعیت برای افراد تازه‌کار و نا‌آگاه که قصد خرید کوین‌ها را دارند و از مالکیت توکنها بسیار خوشحال هستند می‌تواند گمراه کننده باشد.
کوین‌ها(که برخی اوقات آلت‌کوین یا کوین‌های جایگزین نیز نامیده می‌شوند) پول دیجیتال هستند که با استفاده از روش‌های رمزگذاری تولید می‌شوند و در طول زمان ارزش می‌یابند. کوین‌ها اساساً معادل دیجیتال پول فیزیکی هستند و همان ویژگی‌ها را دارند: کوین‌ها تبدیل‌پذیر، قابل تقسیم، قابل معامله، قابل حمل، بادوام، و دارای عرضه محدود هستند.
توکنها دارایی‌های دیجیتالی هستند که می‌توان از آن‌ها برای پرداخت‌های مالی در شبکه ارز دیجیتال استفاده نمود و کارکردهایی مثل کوین‌ها دارند با این تفاوت اصلی که توکنها به کاربران حق مشارکت در شبکه را می‌دهند. همچنین توکنها می‌توانند مثل دارایی دیجیتال و سهام شرکت عمل کنند و با راه‌اندازی پروژه‌های جدید ساختاری و بسیاری دیگر در شبکه پول‌های دیجیتال، وجوه ناشناخته توکنها آشکار می‌شود.
کوین‌ها صرفاً روش‌هایی برای پرداخت هستند در حالی که توکنها می‌توانند نشان‌دهنده سهام شرکت و یا دسترسی به یک محصول یا خدمت آن باشند و در عین حال کارکردهای کشف نشده دیگری نیز داشته باشند. کوین‌ها پول‌هایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش اشیاء استفاده شوند. می‌توان با یک کوین یک توکن خریداری نمود، اما نمی‌توان با یک توکن یک کوین خرید. کوین‌ها مستقل از یکدیگر عمل می‌کنند اما توکنها یک استفاده مشخص در کل اکوسیستم شبکه ارزهای دیجیتال دارند.
عرضه اولیه کوین[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در واقع، عرضه اولیه کوین (ICO ) ابزاری برای جذب منابع مالی است. به منظور جذب منابع مالی برای راه‌اندازی پروژه‌های مرتبط با پول‌های دیجیتال مبتنی بر دفتر کل توزیع شده، توکنها از طریق عرضه اولیه کوین منتشر می‌شوند. این پروژه‌ها در «دفترچه‌های راهنما» توضیح داده می‌شوند که کسب و کارهایی متنوع مثل قراردادهای هوشمند، تبادلات ارزی و ذخیره‌سازی داده‌ها را در بر می‌گیرند. در ابتدا یک استارتاپ، یک توکن دیجیتال جدید را از طریق تعدادی از سکوهای نرم‌افزاری مختلف تولید می‌کند. یکی از این سکوهای نرم‌افزاری، اِتریوم نام دارد که برای تولید کوین‌های دیجیتال یک بسته نرم‌افزاری به شرکت‌ها ارائه می‌کند.
سپس شرکت‌ها اقدام به عرضه اولیه کوین عمومی می‌کنند و سرمایه‌گذاران خصوصی می‌توانند توکنهای دیجیتال تولید¬شده جدید را خریداری کنند. شرکت‌ها با رمزارز‌های دیگر مثل بیت‌کوین یا اِتر (پول اصلی شبکه اِتریوم) می‌توانند کوین‌ها را بخرند.
برخلاف روش‌های کسب منابع مالی دیگر مثل عرضه اولیه سهام یا حتی سرمایه‌گذاری پرریسک، سرمایه‌گذار سهام شرکت را به دست نمی‌آورد. یعنی مثلاً اگر شخصی سهام یک شرکت دولتی را خریداری کند، یک درصد کوچک از مالکیت آن را به دست می‌آورد. اما پس از عرضه اولیه کوین، فقط می‌توان از کوین‌ها برای خرید محصولاتی که بعدها ایجاد خواهند شد استفاده نمود. از طرف دیگر، این امید وجود دارد که ارزش توکن دیجیتال به مرور زمان افزایش یابد و می‌توان برای کسب سود آن را معامله کرد.
حامیان مالی توکنها[ویرایش | ویرایش مبدأ]
برخی اوقات توکنهای دیجیتال توسط «حامیان مالی توکنها» تولید یا توزیع می‌شوند. در حیطه متن فعلی این حامیان مالی به معنای افراد یا گروه‌های مشخص هستند که توکنهای دیجیتالی را تولید یا توزیع می‌کنند اما هدف از این توکنهای قرارداد سرمایه‌گذاری یا ابزارهای مالی مبتنی بر ضوابط کمیسیون معاملات قراردادهای آتی کالا ایالات متحده (CFTC) نیست. «حامیان مالی توکنها» هر شخص یا گروه تعریف شده است که (الف) تولید یا توزیع، یا (ب) مسئولیت یا کنترل تولید، توزیع، یا توسعه توکنهای دیجیتال را برعهده بگیرد و نباید کارکرد آن همانند اوراق بهادار یا ابزارهای مالی مبتنی بر ضوابط کمیسیون معاملات قراردادهای آتی کالا باشد.
طبقه‌بندی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
توکنهای دیجیتال بسته به کارکرد اقتصادی مربوطه آن‌ها به سه نوع طبقه‌بندی می‌شوند:
۱) توکنهای پرداخت و خدمات اگر نشان‌دهنده هیچ نوع مالکیتی نباشند باید در گروه دارایی‌های غیرمالی طبقه‌بندی شوند. به این دلیل، برخی توکنهای خدمات را می‌توان در گروه دارایی‌های مالی طبقه‌بندی نمود اگر صادرکننده در زمان صدور توکن، آن‌ها را به عنوان بدهی در برابر خدماتی که قرار است در آینده ارائه شود به رسمیت بشناسد. این روش مشابه فروش اعتباری و نسیه است که در آن پیش‌پرداخت برای یک خدمت مورد پذیرش قرار می‌گیرد. اما اگر بتوان این توکنها را خرید و فروش نمود باید به عنوان اوراق بهادار بدهی طبقه‌بندی شوند.
۲) توکنهای دارایی با توجه به این که تا چه میزان نشان‌دهنده بدهی یا سهام شرکت در نظر گرفته شوند می‌بایست به عنوان بدهی یا اوراق بهادار سهامی طبقه‌بندی شوند.
۳) توکنهای ترکیبی اگر ویژگی‌های توکنهای دارایی را داشته باشند می‌توانند به عنوان بدهی یا اوراق بهادار سهامی طبقه‌بندی شوند. مثلاً، اگر ابزار ترکیبی مربوطه بتواند برای صاحب آن سود تولید کنند، باید به عنوان اوراق بهادار بدهی طبقه‌بندی شود.
توکنها چگونه ارزش می‌یابند؟[ویرایش | ویرایش مبدأ]
یکی از سوالاتی که در مورد توکن ها مطرح است این است که توکنها باید چه کارکردهایی داشته باشند تا ارزش به دست آورند. همان‌طور که ویلیام موگایار[۴] در مقاله خود اشاره کرده است، توکنها از سه جهت می‌توانند ارزش داشته باشند: نقش، ویژگی‌ها و هدف.
هر نقش توکن، مجموعه ویژگی‌ها و هدف خاص خود را دارد که جزئیات آن در ادامه بیان می‌شود:
حق: با در اختیار گرفتن مالکیت یک توکن خاص، شخص یک حد مشخص حقوق در اکوسیستم مربوطه پیدا می‌کند. مثلا، با داشتن کوین‌های دائو (سازمان خودگردان غیرمتمرکز) شما می‌توانید در مورد اینکه کدام پروژه‌ها تأمین مالی شوند و کدام تأمین مالی نشوند حق رای دادن در سازمان داشته باشید.
تبادل ارزش: توکنها در محدوده و چارچوب خود پروژه، یک نظام اقتصادی داخلی پدید می‌آورند. این توکنها به خریداران و فروشندگان اجازه می‌دهند ارزش مورد نظر خود را در این اکوسیستم معامله کنند و افراد می‌توانند با انجام وظایف خاص پاداش دریافت کنند. ایجاد و پشتیبانی از این اقتصادهای مستقل داخلی یکی از مهمترین وظایف توکنها است.
عوارض: توکنها می‌توانند همانند یک گذرگاه عوارضی در اتوبان عمل کنند تا شما بتوانید از خدمات مشخص یک سیستم خاص استفاده کنید. به عنوان مثال، در ارز دیجیتال گولم (Golem)، برای دسترسی به مزایای اَبررایانه گولم، باید GNT (توکنهای گولم) داشته باشید.
کارکرد: توکن¬ها می‌توانند صاحبانشان را قادر کنند که تجربه کاربر را در چارچوب یک محیط خاص مطلوب سازد. مثلا، در Brave (نوعی مرورگر وب) ، صاحبان BAT (توکن مورد استفاده در مرورگر Brave) اجازه دارند برای افزودن تبلیغات یا سایر خدمات مبتنی بر توجه کاربران در سکوی نرم‌افزاری Brave از توکنهای خود استفاده کنند.
پول: توکنها می‌توانند به عنوان یک کمیت ارزشمند در نظر گرفته شوند که می‌توان از آن‌ها برای انجام معاملات درونی و بیرونی یک اکوسیستم دیجیتال مشخص استفاده کرد.
درآمدها: توکنها به توزیع عادلانه سود یا سایر مزایای مالی مرتبط با سرمایه‌گذاران در یک پروژه خاص کمک می‌کنند.
جستارهای وابسته
- بیت‌کوین
- بلاکچین
- آلت‌کوین
- توکن خدمات
- رمز پول
پانویس/ پاورقی
منابع
- Alliance, T. (2018). Understanding digital tokens: market overviews and proposed guidelines for policymakers and practitioners. Chamber of Digital Commerce.
- IMF (2018) Treatment of Crypto Assets in Macroeconomic Statistics, MF Committee on Balance of Payments Statistics.
- Rohr, J., & Wright, A. (2018). Blockchain-based token sales, initial coin offerings, and the democratization of public capital markets. Hastings LJ, 70, 463.
پیوند به بیرون
الگوهای ناوبری
رده